Το σκέλετον είναι το κατάλληλο όνομα για ένα από τα πιο τρομακτικά αθλήματα των Χειμερινών Ολυμπιακών αγώνων. Eκτός όμως από το περίεργο όντως όνομα, το άθλημα είναι αρκετά απλό: οι αθλητές ξεκινούν τρέχοντας και μετά πέφτουν με ορμή σε ένα παγωμένο έλκηθρο και ναι το κάνουν με το κεφάλι.

Μπορεί να ξέρεις τι να περιμένεις από αθλήματα όπως το σκι ή το καλλιτεχνικό πατινάζ, το σκέλετον όμως ακόμα παραμένει μυστήριο, ακόμα και σε φανατικούς θεατές των αγώνων. Παρακάτω θα δεις όλα όσα χρειάζεται να ξέρεις για το άθλημα – ώστε να μην γκουγκλάρεις την επόμενη φορά που θα πέσεις πάνω σε κάποιον αγώνα.

1.Το σκέλετον και το αγωνιστικό έλκηθρο (luge) είναι αδέρφια, αλλά όχι δίδυμα.

Και τα δύο χρειάζονται αναβάτες για να ορμήσουν με δύναμη πάνω στην παγωμένη επιφάνεια, όπως επίσης ότι είναι ατομικά αθλήματα, αλλά το σκέλετον έχει μια βασικά διαφορά: Οι αθλητές αγωνίζονται με το κεφάλι μπροστά, με το πρόσωπο και τα πόδια τους να είναι υψωμένα μερικά χιλιοστά. Στο luge από την άλλη τα πόδια πάνε πρώτα. Ένα έλκηθρο για σκέλετον ζυγίζει περίπου 32 κιλά και δεν έχει φρένα ή κάποιον μηχανισμό διεύθυνσης – έχει ένα απλό μεταλλικό φρένο καλυμμένο με ίνες άνθρακα – που εξαναγκάζουν τον αναβάτη να το κατευθύνει μόνο με το σώμα του. Τα καλά νέα; Και τα δύο αθλήματα χρειάζονται κράνη.

2.Το σκέλετον είναι πολύ περισσότερο πολύπλοκο από να πέσεις από ένα λόφο.

ΟΚ, στο τέλος της μέρας ουσιαστικά το άθλημα πρόκειται για μια πτώση από ένα λόφο, απλά με τεχνική. Οι αθλητές όμως προπονούνται να δίνουν στον εαυτό τους πλεονέκτημα, το οποίο είναι καίριο μιας και αυτό που καθορίζει το νικητή είναι μερικά εκατοστά του δευτερολέπτου. Οι αθλητές ξεκινούν τρέχοντας για περίπου 50 μέτρα πριν πέσουν πάνω στο έλκηθρο. Η ταχύτητα του σπριντ είναι σημαντική, επειδή βοηθά του αθλητές να χτίσουν την ορμή για να αγωνιστούν ακόμα πιο γρήγορα.

Για να αποκτήσουν τη σωστή θέση στο έλκηθρο, οι αθλητές μαζευτούν με το πηγούνι τους να έρθει τόσο κοντά στον πάγο όσο γίνεται περισσότερο χωρίς όμως στην πραγματικότητα να ακουμπήσει στο έδαφος, ενώ ταυτόχρονα θα πρέπει να μπορούν να βλέπουν μπροστά τους. “Είναι πραγματικά άβολο, προσπαθήστε να το κάνετε για περισσότερο από λίγα δευτερόλεπτα”, παραδέχεται η αθλήτρια Katie Tannenbaum. Για να το κατευθύνουν οι αθλητές προσαρμόζουν τα γόνατα και τους ώμους τους, τα οποία αλλάζουν το κέντρο βαρύτητάς τους και στρίβουν λίγο τη σανίδα. Όμως μιας και κάθε αλλαγή στην ορμή μπορεί να μειώσει την ταχύτητα του έλκηθρου το καλύτερο είναι να το στρίβεις όσο το δυνατόν λιγότερο.

3.Το άθλημα γεννήθηκε στην Ελβετία.

Το σκέλετον γεννήθηκε στη μέκα των χειμερινών αθλημάτων το St. Moritz της Ελβετίας. Το creepy όνομα του πιθανόν εξηγείται από το γεγονός ότι το έλκηθρο είναι τόσο λεπτό που προσομοιάζει έναν πραγματικό ανθρώπινο σκελετό. Ο πρώτος αγώνας (φυσικά στην Ελβετία) διοργανώθηκε το 1884, αλλά το άθλημα δεν είχε ενταχθεί στα Ολυμπιακά μέχρι τους αγώνες του St. Moritz το 1928. Μόνιμα μπήκε στους Ολυμπιακούς αγώνες το 2002 στο Salt Lake City.

4.Για να νικήσεις θα πρέπει να τερματίσεις πρώτος.

Σε αντίθεση με την πολύπλοκη βαθμολόγηση σε αθλήματα όπως το καλλιτεχνικό πατινάζ ή το μόγκουλς, ο νικητής στο σκέλετον είναι απλά εκείνος που τερματίζει πιο γρήγορα. Μιας και ο χρόνος αφορά εκατοστά του δευτερολέπτου, οι αθλητές κάνουν τα πάντα για ένα γρήγορο σπριντ στην αρχή και έπειτα αποφεύγουν να το στρίβουν. Μια κλασσική κούρσα διαρκεί λιγότερο από ένα λεπτό, έτσι η φράση “κάθε δευτερόλεπτο μετράει” σημαίνει τα πάντα για τους αθλητές.

5.Οι Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής έχουν έως τώρα κερδίσει τα περισσότερα μετάλλια απ΄κάθε άλλη χώρα.

21 χώρες αντιπροσωπεύτηκαν στο σκέλετον στους φετινούς Ολυμπιακούς αγώνες. Πρώτη φορά αποστολή έστειλε 7 από αυτές (Βέλγιο, Κίνα, Γκάνα, Τζαμάικα, Ολλανδία, Νιγηρία και Ουκρανία). Η ομάδα της Αμερικής έχει τα περισσότερα Ολυμπιακά μετάλλια – 8 συνολικά, 3 εκ των οποίων χρυσά.

Πηγή: self.com

Επιμέλεια: Μαρία Μεντζέλου