Το τρέξιμο μετά από την ποδηλασία είναι σαφώς διαφορετικό από το να τρέχεις με φρέσκα τα πόδια σου. Η προηγούμενη δραστηριότητα κάνει τα πόδια σου βαριά και δύσκολα στο να συντονιστούν όταν ξεκινάς το τρέξιμο. Κανείς δεν τρέχει το ίδιο γρήγορα μετά από μια δυνατή ποδηλασία σε σχέση με το σκέτο τρέξιμο. Όμως και έτσι κάποιοι τριαθλητές έχουν λιγότερες απώλειες στο τρέξιμο από το ποδήλατο σε σχέση με άλλους. Γιαυτό και οι καλύτεροι δρομείς δεν είναι πάντα οι καλύτεροι τριαθλητές.
Δείτε το παράδειγμα των Greg Whiteley και του Hunter Kemper. Ο Whiteley ήταν ένας εξαιρετικό δρομέας στα κολλεγιακά πρωταθλήματα. Ο Whiteley κέρδισε το τίτλο του NCAA και ήταν 6 φορές διακριθείς σαν All-American. Με ένα 5άρι στα 13’26’’ από την άλλη ο Kemper ήταν ένας πολύ καλός και σταθερός δρομέας στο κολλέγιο, αλλά όχι κάποιο φαινόμενο. Είχε κάποιες διακρίσεις στο πανεπιστήμιο , αλλά το καλύτερο του 5άρι ήταν 1 λεπτό πιο αργό από του Whiteley.
Και ο Whiteley και ο Kemper έγιναν επαγγελματίες τριαθλητές μετά το πανεπιστήμιο. Θα περίμενε κανείς ο Whiteley , που έριχνε 1 λεπτό στο 5άρι στο Kemper, να εξελισσόταν σε έναν καλύτερο δρομέα στο τρίαθλο, ακόμα και αν ο Kemper ήταν καλύτερος συνολικά τριαθλητής. Και όμως, ο Kemper ήταν πολύ πιο δυνατός μετά το ποδήλατο. Κατά την διάρκεια της σύντομης τριαθλητικής του καριέρας ο Whiteley σπάνια είχε γρηγορότερο κομμάτι τρεξίματος παρά ότι στο σκέτο τρέξιμο ήταν πιο γρήγορος. Ο Kemper που στόχευε στην 3η του συμμετοχή σε Ολυμπιακούς, πολύ συχνά διατηρεί τους καλύτερους χρόνους στο τρέξιμο, ενώ ποτέ δεν ήταν ο γρηγορότερος καθαρόαιμος δρομέας.
Το γιατί κάποιοι τριαθλητές τρέχουν καλύτερα μετά το ποδήλατο σε σχέση με κάποιους άλλους δεν είναι πλήρως κατανοητό, αλλά μάλλον έχει να κάνει με το πώς το νευρομυϊκό σύστημα του κάθε αθλητή είναι δομημένο. Έρευνα του 2010 από Αυστραλούς ερευνητές, έδειξε ότι περίπου οι μισοί τριαθλητές που εξετάστηκαν είχαν ακούσιες αλλαγές στην μηχανική του τρεξίματός τους μετά το ποδήλατο. Αυτές οι ακούσιες αλλαγές επηρέαζαν την δρομική τους οικονομία.
Ήταν οι τριαθλητές που διατηρούσαν καλύτερα την δρομική τους οικονομία μετά το ποδήλατο περισσότερο έμπειροι ή καλύτερα προπονημένοι; Όχι. Η διαφορά ήταν πως ήταν δομημένοι. Αυτό το έδειξε και προηγούμενη έρευνα από τους ίδιους ερευνητές, που αφορούσε elite τριαθλητές. Όλοι οι τριαθλητές στο δείγμα που ελέγχθηκαν ήταν έμπειροι και πολύ καλά προπονημένοι, όμως οι μισοί από αυτούς αντιμετώπιζαν την ίδια «πτώση» στο τρέξιμο, μετά το ποδήλατο.
Οι καλύτεροι τριαθλητές δρομείς, τυπικά τρέχουν περίπου 5%-6% πιο αργά για την ίδια απόσταση, στο τρίαθλο σε σχέση με το αν έτρεχαν χωρίς τρίαθλο την ίδια απόσταση. Θα ήταν χρήσιμο αν αυτό το νούμερο το είχαμε σαν έναν γενικό κανόνα. Σε αυτή την περίπτωση αν το σκέτο σου 10άρι και το 10άρι σε ένα τρίαθλο Ολυμπιακής απόστασης διαφέρουν περισσότερο από 7% τότε θα μπορούσες να προσαρμόσεις την προπόνησή σου ώστε να καλύψεις το κενό. Όμως επειδή ο καθένας είναι πολύ διαφορετικός, δεν υπάρχει αυτός ο γενικός κανόνας. Κάποιοι δεν μπορούν να αγγίξουν το 5% διαφοράς χρόνου μεταξύ σκέτου τρεξίματος και τρεξίματος στα πλαίσια ενός τριάθλου, ακόμα και με την τέλεια προπόνηση.
Όπως και να έχει ο κάθε τριαθλητής θα πρέπει να προπονηθεί ώστε να κάνει αυτή την διαφορά όσο μικρότερη γίνεται. Οι διάφοροι τρόποι περιλαμβάνουν ενδυνάμωση για το ποδήλατο ώστε να είσαι λιγότερο κουρασμένος και πιο έτοιμος για τρέξιμο όταν κατέβεις. Εστίαση στην δρομική προπόνηση και δρομικούς αγώνες όταν είσαι εκτός τριαθλητικής σεζόν, και πολλές προπονήσεις με αλλαγές από ποδήλατο σε τρέξιμο, ώστε να γίνει το τρέξιμο μετά το ποδήλατο… δεύτερη φύση σου.
Πηγή: triathlon.competitor.com
Επιμέλεια: Γιώργος Σπύρος