Πολύ καλό το χιουμοριστικό που είχαμε βάλει μισό χρόνο πριν, και με αρκετή δόση αλήθειας… Ποιος να το έλεγε ότι θα έφτανε η στιγμή που θα … τρελαινόμασταν μπροστά στο ενδεχόμενο να απαγορευτεί το τρέξιμο για μερικές βδομάδες. Αυτό ήδη συμβαίνει από ό,τι λέγεται, σε περιοχές στην Ιταλία και στην Ισπανία και ίσως ακολουθεί και η Γαλλία. Ελπίζουμε να μην χρειαστεί να αποφασιστεί το ίδιο και στην Ελλάδα.
Τρόπος ζωής είναι ο αθλητισμός, και άντε να δεχτεί κάποιος να τον αφήσει. Μπροστά στον κίνδυνο του κορωνοϊού βέβαια, το τρέξιμο, τα χόμπι (για όσους θεωρούν τον αθλητισμό χόμπι, εγώ πάντως όχι), οι καθημερινές συνήθειες του κάθε ένα, είναι μικρής σημασίας. Και πράγματι είναι μικρής σημασίας μπροστά στη μάχη της καταπολέμησης της πανδημίας. Από τη στιγμή όμως που ο αθλητισμός είναι τρόπος ζωής, που πολλοί ξεπέρασαν μέσα από αυτόν θέματα υγείας, αναβάθμισαν το επίπεδο της ζωής τους, της ψυχικής τους ηρεμίας, βελτίωσαν τη φυσική τους κατάσταση, έχασαν βάρος ακόμη και δεκάδων κιλών… Από τη στιγμή που χάρη σε αυτό έκοψαν το τσιγάρο και έχουν ένα κίνητρο για να μη το ξαναρχίσουν… Που ξεπέρασαν αϋπνίες… Από τη στιγμή που κάθε ένας έχει την προσωπική του ιστορία (ενδεικτικό το θέμα: «Εσείς γιατί ξεκινήσατε το τρέξιμο;» 20 δρομείς απαντούν )… Από τη στιγμή που 70αρηδες δείχνουν 55 ετών επειδή επί 50 χρόνια περπατάνε μία ώρα την ημέρα… Από τη στιγμή που κάποιοι έχουν να αρρωστήσουν 20 χρόνια επειδή κάνουν χειμερινό μπάνιο αλλά δεν θα μπορούν να πάνε στην παραλία… Από τη στιγμή που είναι άδικο να υπαχθούν σε τέτοια μέτρα και όσοι τήρησαν κάθε κανόνα, γυμνάζονταν μόνοι στο ύπαιθρο και χωρίς επαφές αλλά θα πληρώσουν τα σπασμένα όσων δεν τήρησαν τους κανόνες και ανακάλυψαν βουνά, θάλασσες και χιονοδρομικά κέντρα μόλις έκλεισαν οι καφετέριες… Από τη στιγμή που κάποιοι πρέπει να γυμνάζονται με εντολή του γιατρού τους για να ξεπεράσουν προβλήματα υγείας…
… Από τη στιγμή που υπάρχουν τόσα και άλλα τόσα παραδείγματα σαν τα παραπάνω, πως να απαγορευθεί η υπαίθρια ατομική άθληση? Πως να απαγορευθεί ο τρόπος ζωής? Ελπίζουμε να μη χρειαστεί να φτάσουμε μέχρι εκεί. Δεν θα κατηγορήσουμε τον νομοθέτη αν αποφασίσει κάτι τέτοιο καθώς έχει τόσα άλλα να σκεφτεί στην περίοδο “πολέμου” που βρισκόμαστε… Μακάρι να το αναλογιστεί και να βρει τον τρόπο αν χρειαστεί να λάβει νέα μέτρα, να μη βάλει μέσα και αυτό. Αν το αποφασίσει, θα πρέπει να το σεβαστούμε και να το τηρήσουμε.
Όποιος δραστηριοποιείται ΜΟΝΟΣ, τελείως μόνος, στο περιβάλλον, δεν παραβιάζει ούτε τον πλέον αυστηρό κανόνα υγιεινής που θα υπάρξει ποτέ. Αν ο ένας γίνουν δύο μαζί, ναι, αυτό να απαγορευθεί για όσο πρέπει.
Γενικότερα, μακάρι να μην υπάρχουν άσχημες εξελίξεις με την πανδημία ώστε αυτό να είναι το μόνο μας πρόβλημα…
Υγ. Σε ανύποπτη στιγμή 11 χρόνια πριν, ο Νίκος Μαρκέας πριν έγραφε ένα αλληγορικό κείμενο για τη σύλληψη ενός δρομέα που η κοινωνία θεωρούσε ότι νοιαζόταν μόνο να τρέχει και ότι παραμελούσε αυτά τα οποία ενδιαφέρουν την κοινωνία. Ποιος να το έλεγε ότι κάτι τέτοιο σε λίγες ημέρες μπορεί να γίνει και πράξη. Αξίζει να το διαβάσετε: ” Τον συνέλαβαν την ώρα που πήγαινε για τρέξιμο στο κοντινό πάρκο. Δεν του επέτρεψαν να αντισταθεί, έτσι δυνατά που τον είχαν γραπώσει. Τον περιέφεραν στους δρόμους της πόλης, πισθάγκωνα πιασμένο, μέχρι το αστυνομικό τμήμα. Εκεί έδωσε την πρώτη του κατάθεση και μετά προφυλακίστηκε. Δεν είχε την παραμικρή ιδέα του παραπτώματός του. Δεν μπορούσε να φαντασθεί πού είχε φταίξει. … ” Η συνέχεια εδώ: Η απολογία ενός δρομέα
Πηγή: www.RunningNews.gr
Επιμέλεια: Κώστας Παλάντζας