Αγώνα Ζωής δίνει η Αμαλία Ματθαίου, και όπως συνηθίζει και με τους αγώνες υπεραποστάσεων και βουνού, βγαίνει και σε αυτόν νικήτρια. Η μεγάλη αθλήτρια έγραψε στο κοινωνικό δίκτυο τα παρακάτω, που έχουν μεγάλη απήχηση όχι μόνο στο προφίλ της, αλλά σε όλα τα ΜΜΕ που αναμεταδίδουν το μήνυμα:
Πέρασαν περίπου 3.1/2 μήνες μετά το χειρουργείο και τρεις βδομάδες που τελείωσαν οι ακτινοθεραπείες για καρκίνο μαστού.
Αφού κατάφερα να επανέλθω αρκετά στο τρεξιματικό κομμάτι και κατ΄ επέκταση και στο ψυχολογικό (αυτά πάνε πακέτο για μας), είπα να κάνω μια δοκιμή να δω σε τι κατάσταση είμαι.
Είχα πει πριν ξεκινήσει η περιπέτεια αυτή με το θεματάκι υγείας ότι θα έκανα έναν ούτλτρα αγώνα την άνοιξη.
Ακόμα και μετά το χειρουργείο, αν και δυσκολεύτηκα πολύ να ξαναβρώ τους ρυθμούς μου, δεν έπαψα να το έχω ως κίνητρο για να προσπαθώ και να κρατιέμαι σωματικά και ψυχολογικά.
Μου πήρε ένα-ενάμιση μήνα για να πω ότι κάτι κάνω, οτι μπορώ να τρέχω δίχως πολλούς πόνους στο σώμα.
Ένιωθα σαν να ήταν ένα ξεκίνημα από το μηδέν, σαν να μην είχα ξανατρέξει ποτέ μου.
Η απογοήτευση μεγάλη στην αρχή αλλα ήθελα τόσο πολύ να ξαναβρώ αυτό που μου δίνει το τρέξιμο, την χαρά, την βαθειά ανάσα, το ανέμελο χαμόγελο.
Και μετά ξεκίνησαν οι ακτινοθεραπείες κι είχα την ανάγκη να σιγουρευτώ ακόμα πιο πολύ και να μάθω από τους ίδιους τους ογκολόγους κατά πόσο μπορώ να συνδοιάζω φορτωμένες προπονήσεις κι ακτινοθεραπείες.
Όταν λοιπόν με την σύμφωνη γνώμη των ογκολόγων – ακτινολόγων , πήρα το πράσινο φως ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, κοιτούσα πλέον καθαρά μπροστά σ΄αυτό που ήθελα.
Έτσι ξεκίνησα να φορτώνω χιλιόμετρα .
Κάποιες μέρες ένιωθα κουρασμένη από τις θεραπείες, κάποιες μέρες αρκετά καλά κι έτσι ακολούθησα το σούπερ ουάου πρόγραμμα……..
”η χαρά του τρεξίματος”, όπου ανάλογα με το πως ένιωθα κι ανάλογα με το πως ήταν ο καιρός, έτρεχα. Κι έπιασε τόπο 😉
Κι οι μεγάλες τρεχάλες βγαίναν άνετα και κάθε αλλαγή που έκανα μου ήταν ευχάριστη και διασκεδαστική, τι πιο καλό απ΄ αυτό !!
Και μια που κι οι εξετάσεις ήταν μια χαρά (αιματολογικές και τρίπλεξ) κατά την διαρκεια και μετά το τέλος των θεραπειών κι όλα κύλησαν πολύ καλά, ήρθε η ώρα να τσεκάρω το μηχάνημα καί μέσα σε έναν αγώνα, να δω τελικά σε τι κατάσταση βρίσκομαι. 🙂
Δεν με νοιάζει πόσα χιλιόμετρα θα καταφέρω να κάνω, 50-70-100-τερματισμός (215) ?.
Μου αρκεί που κατάφερα να επανέλθω και για την συγκεκριμένη περίπτωση και με όσα προηγήθηκαν όλους αυτούς τους μήνες, αυτό για μένα αξίζει πιο πολύ απ΄όλα .
Στεναχωρήθηκα όμως πάρα πολύ όταν δέχτηκα ένα τηλεφώνημα από την διοργάνωση του αγώνα που θα συμμετέχω σε 10 μέρες, το οποίο ξεκίνησε με την κουβέντα
”Αμαλία υπάρχει θέμα με την συμμετοχή σου, αφού έχεις πρόβλημα υγείας δεν θα ήταν καλό να συμμετέχεις……κι ο γιατρός του αγώνα (φυσίατρος) θεωρεί πως δεν είναι καλό να τρέξεις αφού έκανες ακτινοθεραπείες και μπλα μπλα μπλα…”
Καταλαβαίνω πως η διοργάνωση δεν θα ήθελε να δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα κατά την διαρκεια του αγώνα και θελουν να είναι καλυμμένοι.
Θα μπορούσαν όμως τόσο καιρό να επικοινωνήσουν μαζί μου για να ρωτήσουν, να μάθουν πως πάνε τα πράγματα στο θέμα υγείας, τι λένε οι γιατροί που με παρακολουθούν τόσους μήνες κάθε μέρα, το ανθρώπινο κομμάτι βρε αδερφέ κι όχι μόλις 10 μέρες πριν, όταν μάλιστα έχω ζητήσει πληροφορίες για τους σταθμούς του αγώνα και έχω πληρώσει τη συμμετοχή μου να ακούω ξαφνικά τέτοια.
Το θεωρώ λάθος, άδικο, κάτι τέτοια δεν είναι ευχάριστα για κανέναν μας .
Συμβάν που ανέφερα σήμερα στον χειρούργο μαστολόγο Χρήστο Βρέκα που με χειρούργησε και φυσικά γελούσε, όπως σίγουρα γελάνε πολλοί ογκολόγοι και στο Θεαγένειο και στο Διαβαλκανικό με την τοποθέτηση ενός φυσιατρου που δε με γνωρίζει, ούτε με παρακολουθεί..
Για άλλη μια φορα
ενα μεγάλο ευχαριστώ στην ογκολόγο – ακτινοθεραπεύτρια κυρία Θεοφανοπούλου Μαριτίνα αλλα και τον κυριο Σίμο Γαλιτσιάνο από το τμήμα φυσικοθεραπείας κι αποκατάστασης του Διαβαλκανικού που παρακολουθούσαν τις θεραπείες και τις εξετάσεις μου και με παρότριναν καθόλη την διάρκεια των ακτινοθεραπειών να κάνω κανόνικα τις τρεχάλες μου.
Κάτι παραπάνω θα ξέρουν!!!!
Αντε πάμε λοιπόν για τις
12-13 ΜΑΙΟΥ Διπλός Ευχίδας 215 χλμ,
εύχομαι καλή αντάμωση με τους φίλους συναθλητές.
Σας ευχαριστώ πάρα πολύ όλους για το ενδιαφέρον, ρωτάτε συνέχεια πως είμαι, τι κάνω, μου στέλνετε την αγάπη σας και με γεμίζετε όμορφα συναισθήματα.
Μου έχετε δώσει πολύ μεγάλη δύναμη και πολύ ενέργεια για να ξεπεράσω τους πόνους και την αρχική απογοήτευση και να κάνω επανεκκίνηση !!!!
Δεν μ΄απασχολεί αν θα τερματίσω αλλά το ότι μπαίνω σε αγώνα γεμάτη ενέργεια, υγεία και χαμόγελο !!!
Εννοείτε πως σε έναν
τόσο μεγάλο αγώνα τίποτα δεν είναι σίγουρο !
Το μόνο σίγουρο, πως μετά από 5 βδομάδες καθημερινά ακτινοθεραπείες……….. ακτινοβολώ ακόμα πιο πολύ
Πηγή: Runningnews.gr